Czyli o tym, że nie ma to jak podwójne standardy.
Choć Europa namiętnie analizuje jakość demokracji w Polsce i powoli, acz nieuchronnie, szykuje się do zadawania klapsów, dobre nastroje ustalaczy wolnościowych reguł psuje polityczny ropień, który powoli toczy Hiszpanię.
Czyli o tym, że ciężka jest dola Konrada Wallenroda.
Tadeusz Dołęga – Mostowicz należał do grona najbardziej zajadłych krytyków polityki Marszałka, a jego głos za sprawą niezwykle gibkiego pióra odbijał się szerokim echem nie tylko na warszawskich salonach.
Czyli o tym, że królowa też bierze.
Choć wydawać by się mogło, iż Brexit stanie się punktem wyjścia do publicznej debaty o tym, jak powinna się zmienić konstrukcja UE
Czyli o tym, że potęga to kwestia sprzyjających okoliczności
„Nie będziemy mieli reformy antyalkoholowej. Dlaczego? Ano dlatego, że on wysłał taki okólnik do parów (śmiech).
Czyli o tym, że pewna epoka właśnie się skończyła
Gdy wieczorem 7 sierpnia 2016 cztery kule zakończyły żywot Johna Borelanda, dla wszystkich mediów wydawało się jasne, że jest to rezultat zwyczajnych porachunków narkotykowych.
Czyli o tym, że na grawitację nie ma mocnych.
Choć światowe media donoszą o nich półgębkiem, wydarzenia ostatniego weekendu dowodzą niezbicie, że Białoruś zamierza pozostać w moskiewskiej strefie wpływów, a wszelkie pro zachodnie gesty stanowiły wyłącznie element gry w geopolitycznym przetargu.
Czyli o tym, że money makes the world go round.
„Antyrosyjskie nastawienie większości Brytyjczyków i Francuzów ułatwiło ich rządom podjęcie decyzji o wprowadzeniu swoich okrętów na Morze Czarne.
Czyli o tym, że dyktatura zmusza do konformizmu groźbą, a demokracja – propagandą.
Ubiegłoroczne wybory prezydenckie w USA, które już dzisiaj nazywa się pierwszymi wyborami wygranymi dzięki memom i tweetom, pokazują doskonale kierunek, w którym niebawem uda się polityka.
Czyli o tym, że nadciąga wielka rewolucja podatkowa
Saxo Bank tradycyjnie już zaprezentował swoje szokujące prognozy na kolejny rok, ale zastrzegł przy tej okazji, że rzeczywiste wydarzenia 2016 roku okazały się znacznie bardziej szokujące niż własne przewidywania bankowych analityków.
Czyli o tym, że wszystko ma swój początek.
Najciekawszym okazem w tej osobliwej menażerii był Pan Henio. Jego obfity życiorys wystarczyłby na kilka książek portretujących żywot warszawskiego milieu, w którym Pan Henio obracał się pewnie, choć z wyraźną niechęcią.