Czyli o tym, że zakończyła się era ideowych przywódców.
Lato 1955 było w Mexico City szczególnie upalne. Nikołaj Leonow – młody pracownik tutejszej ambasady ZSRR – pracowicie szlifował swój hiszpański i mozolnie wypatrywał kontaktów, które mogłyby mu zapewnić interesujące relacje. Do tej pory wyraźnie nie miał szczęścia.
Czyli o tym, że nikt już nie pamięta co to jest reglamentacja.
Coś wisiało w powietrzu. Choć był to jeszcze blady świt, w mrocznych trzewiach Domu Towarowego Smyk czuć było wyraźne napięcie.
Czyli o tym, że demokracji czasem trzeba pomóc.
Gdy 4 maja 1992 roku generał Edward Wejner żegnał się ze dowodzeniem Nadwiślańskimi Jednostkami Wojskowymi, spór rząd – parlament wchodził już w swoją ostrą fazę.
Czyli o tym co łączy wojnę, politykę i piłkę nożną
Początek wojny w Słowenii solidnie rozczarował sztabowców. Mimo iż jugosłowiańska armia ludowa liczyła sobie niemal 200 tysięcy żołnierzy, większość z nich stanowili poborowi, których chęć do walki oscylowała wokół zera bez względu na to z jakiej republiki pochodzili.
Czyli o kulisach braterstwa broni.
Kiedy 9 września 1939 r. Juliusz Łukasiewicz – ambasador Polski we Francji – podpisywał umowę o obowiązkowej mobilizacji do polskiej jednostki wojskowej na terenie Republiki, niemieckie czołgi atakowały już pierwsze linie obrony opuszczonej przez rząd Warszawy.
Czyli krótki i tendencyjny zarys relacji polsko-ukraińskich
W rankingu filmów o największej oglądalności w 2016 roku „Wołyń” zajmuje jak na razie bardzo wysoką pozycję, a w kategorii oglądalności w pierwszy weekend od premiery pobił nawet „Pitbulla”, zajmując wysoką, 4 pozycję z wynikiem 777.219 widzów.
Czyli o tym, że – jak wiadomo – zależy od punktu siedzenia
O tym, że we współczesnych realiach politycznych trudno jest ustalić kto i z czym jest na lewo lub na prawo, wiadomo wprawdzie nie od dzisiaj, ale weekendowe wydanie Gazety Wyborczej dostarcza w tej kwestii kolejnego materiału do analiz.
Czyli o tym, że wszystko ma swój początek.
Najciekawszym okazem w tej osobliwej menażerii był Pan Henio. Jego obfity życiorys wystarczyłby na kilka książek portretujących żywot warszawskiego milieu, w którym Pan Henio obracał się pewnie, choć z wyraźną niechęcią.
Wywiad opublikowany na http://www.rp.pl/Biznes/160919566-RZECZoBIZNESIE-Rafal-Bauer-Trzy-razy-wywozono-mnie-na-taczkach.html#ap-1
Czyli o tym, że emigrują nie tylko ludzie .
A gdzie teraz jest stabilnie? Pytanie zawisło w powietrzu, a za oknami rozgrzany wrześniowym słońcem Frankfurt am Main wyraźnie szykował się do weekendu, choć ledwie minęło południe. Sędziwy inwestor zapadł się w sobie, a ja przez grzeczność nie wyrywałem go z letargu.